پرسیاوشان که با نام های دیگری نظیر سنبل، سرانیون، پرسیاوشو، ساق الاسود و… شناخته می شود و از تیره بسفایح می باشد. گیاهی است که در نواحی مرطوب و معتدل زمین و در ایران در نواحی شمالی و در کنار حلقه چاه ها و کنار جویبارهای مناطق کوهستانی و در بعضی از نقاط دیگر ایران می روید.
ساقه آن مانند ساقه بسفایح به صورت ریزم و در زیر خاک قرار دارد و برگ های آن به طول 25-5 سانتیمتر و به صورت برگ مرکب و یا دمبرگ قهوه ای مایل به قرمز بوده و محوری که برگچه ها به آن مربوط هستند رنگ تیره دارد برگ های این گیاه دارای چند ماده دارویی است که یکی از آن ها تلخ مزه و کاپیلارین نام دارد. اندام مورد استفاده دارویی، برگ ها و گاهی ریزم گیاه است. طبیعت آن معتدل است. این گیاه باید زیاد کهنه نگردد چون خواص دارویی آن پس از گذشت یک سال زایل می گردد.
گیاهی است ملطف، خشک کننده رطوبت اضافی شش ها، داروی خوبی است جهت سرفه های مزمن و رطوبتی و نرم کننده شش ها، باز کننده نفس در بیماری آسم و تنگی نفس، در افراد زکام که بینی آنان گرفته باشد (خوردن مقداری از جوشانده این گیاه مفید واقع می گردد)، بخور دادن آن در بینی در بهبودی زکام و باز کردن بینی مفید است. چنانچه طبخ شده این گیاه را بر بیضه ای که ورم کرده بگذارند ورم را تحلیل خواهد برد. کشنده بعضی باکتری ها و ویروس ها مانند باسیل سیاه سرفه و ویروس هاری می باشد و جوشانده آن در بهبودی سیاه سرفه نقش بسزایی دارد که جهت بهبودی یک نوبت از این گیاه و یک نوبت طبخ شده دارچین خورده می شود.
چنانچه سگ هار کسی را گاز بگیرد ضمن تزریق سرم ضد هاری از جوشانده این گیاه نیز به او به خورانند قدرت بدن را در برابر ویروس مذکور زیاد کرده و از بروز آثار بیماری جلوگیری می کند. آب جوشانده پرسیاوشان تقویت کننده موهای بدن نیز می باشد.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.